Page 439 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 439
Sÿmÿd Qara÷þp
Boşluq
Daş yığıb daşlığa daş atırdılar,
Boşluqdan boşluğa daş atırdılar.
Dönmüşdü başları ayaqlarına,
Ayaq atırdılar, baş atırdılar.
Birdәn boş-boşuna yürüşürdülәr,
Birdәn bir boşluqda ilişirdilәr.
Boş köpük buraxıb ağızlarından,
Baxıb dalınca da gülüşürdülәr.
Vallah, uşaqlıqdan belәydi onlar,
Eh, mәn ki onda da key idim belә. 439
Ağzı havalıca böyüdü onlar,
Mәn dilsiz-ağızsız böyüdüm belә.
…İndi böyüyübdü oyunları da,
Çatıb qәlәmlәri kağızlarına.
Boşluqnan indi dә dil tapır onlar,
Dinmәzcә baxıram ağızlarına…
Son söz
Bu dünya hәr yandan gәlir üstümә,
Dәrdi-dәrd dalınca gәlir düzümdәn.
Nә yaxşı, sözümün odu var hәlә,
Hәlә qorunuram odlu sözümdәn.
Mәn düşmәn әlinә әsir düşmәrәm,
Son gündә özümә çatacaq gücüm.
… Hәlә son sözümü son güllәsayaq
Sıxıb saxlamışam öz sinәm üçün.
Bu dünya hәr yandan gәlir üstümә,
Mәnә heç bir yandan yoxdu bir kömәk…
Yox, mәn bu dünyaya әsir düşmәrәm,
Sözüm tükәndimi – sonumdu, demәk.
