Page 284 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Mәn bir az baharlı budaq kimiyәm,
Bir az da sadәlövh uşaq kimiyәm.
Bala anasına qovuşan kimi,
Leylәk yuvasına qovuşan kimi,
Arı gül-çiçәyә uyuşan kimi,
Eh, mәn dә adama tez yovuşanam,
Sevgi atәşindә tez alışanam,
Amma ki, sönmәyim çox çәtin olur –
Sevgidәn dönmәyim çox çәtin olur,
Öyrәtmә özünә, öyrәtmә mәni.

Bәlkә, gözlәmirdik bu xoş görüşü,
Yaman qәribәdir dünyanın işi;
284
Heç vaxt yollarında dayanmadığın,
Heç hәndәvәrindә dolanmadığın
Gәlib birdәn sәnә nә şirin olur!
Ömrünün içindә ömür doğulur.
Bu şirinim acı olacaq isә,
Bir qismәt çiçәyim solacaq isә,
Öyrәtmә özünә, öyrәtmә mәni.

Könlümdә yerin var, qopmaz yerindәn,
Bir әkiz lәçәyi, haça budağı
Ayırmaq olmursa biri-birindәn,
Mәni dә ayırmaq çәtindir axı.
Öyrәtmә özünә, öyrәtmә mәni.

Yox buna taqәtim, yox buna tabım,
Әlimi әlindәn üzmәk әzabım,
Sonra bu әzaba dözmәk әzabım…
Yoxsa da, könlümün sınıqları var,
Hicranın köz basmış yanıqları var,
Mәnim dәrdlәrimin ayaqları var –
Harda olsa gәlib tapacaq mәni,
Yaxıb yandıracaq bu ocaq mәni.
Gәl mәni özünә öyrәtmә belә,
Әlimi әlinә öyrәtmә belә,
Gözümü gözünә öyrәtmә belә…