Page 115 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Osman Sarûvÿlli

Bu yerlәr

Yaxın sirdaş kimi, әziz dost kimi,
Qolunu boynuma saldı bu yerlәr.
Mәnim bu nisgilim vardı әzәldәn,
Oxşayıb könlümü aldı bu yerlәr!

Göylәrә uçsam da bağlıyam yenә
Әziz doğma yurda, doğma Vәtәnә...
Min eldә min nemәt dadmışam, mәnә –
Şәkәrdi bu yerlәr, baldı bu yerlәr!
115
Aşıq eldәn alır öz nәfәsini
Gәldim eşitmәyә elin sәsini;
Könlümün dil açan kәmәnçәsini,
Zәrif әllәrilә çaldı bu yerlәr!

Obanın, oymağın sordum yaşını,
Dağlar tәzim edib әydi başını.
O dәm alim çatıb qaşını,
Dәrin xәyalata daldı bu yerlәr!

Vidadi xanlardan görmәdi kәrәm,
Vaqifә dağ çәkdi burda min sәnәm.
Öldü qoç Koroğlu, öldü xan Kәrәm
Sinәsi kәdәrli qaldı bu yerlәr!

Kim minir Qazağın dilboz atını,
Götürür toyların şal xalatını...
Şeirin, sәnәtin mükafatını,
Hәr zaman hәr yanda aldı bu yerlәr.