Page 64 - "Xəzər"
P. 64
Mənsur (qələmi yerə qoyub dus- İşıq dəyişir. Mənsur qollarını rəqsvari
taqlara sarı çönür). Xilas?.. O, sizdədi. hərəkətlərlə tərpədə-tərpədə müxtəlif
İçinizdəki bağlı qapıları açın. şəkillərə salır. Əcaib səslər. Dustaqlar
dəmir barmaqlıqların arxasından matdım-
Orta yaşlı dustaq. Sən hansı
qapıları deyirsən? Biz onları tapa matdım Mənsura tamaşa edirlər.
bilmirik! Mənsur (səsi məkanı doldura-
Cavan dustaq. Bizdə heç nə doldura, ovsunda). …Onun qarşısında
hər şey acizdi... Bilik, savad, elm…
alınmır, ustad! Bizə başa sal, bunu Onun qarşısında bu dünya da aciz-
necə edək? di…
Qoca dustaq. Sən nə dedin, elədik,
amma… haman zülmət qaranlıqdı ki,
qaranlıqdı… Zindan divarları getdikcə şəffaflaşır. Musiqi.
Mənsur (bir qədər fikirləşir). Yaxşı, Mənsurun əbasının uzunətəkli
siz deyən olsun. (Qələmi kötüyün qolçaqlarından döşəməyə xurmalar tökülür.
üstünə qoyub ayağa qalxır, qollarını Döşəmə xurmalarla dolur. Zindan divarları
64 yana açıb ağac şəkli alır.) Bax, indi əriyib yoxa çıxır.
2015 təsəvvür edin ki, mən xurma ağacıyam. Cavan dustaq (heyrətlə). Ah!.. Bu
(Dustaqlar mat-məəttəl Mənsura, sonra
bir-birlərinə baxırlar.) Siz təsəvvür edin, nədi? (Üzü işıqlanır) Mən… görürəm!
Xurma!
təsəvvür edin…
Qoca dustaq (döşəməyə baxır).
Cavan dustaq (bir müddət dinməz-
söyləməz Mənsura baxdıqdan sonra). Mən heç nə görmürəm.
Məndə alınmır. Orta yaşlı dustaq (cavan dustağa).
Orta yaşlı dustaq (Mənsura). Bu Sən nə görürsən?
başa gələn iş deyil, şeyx. Sən alim Cavan dustaq (həyəcanla). Xur-
adamsan. Bir özün başa düş. Bunu malar!..
necə təsəvvür etmək olar axı? Sən Orta yaşlı dustaq. Mən heç nə
adamsan, xurma ağacı –xurma ağacı… görmürəm!
A.Məsud. Mənsur Həllac Orta yaşlı dustaq. Bizi qınama, Qoca dustaq. Mən də…
şeyx. Heç nə görmürük. görmürəm…
Qoca dustaq. Sən gəl, bizi imta- Cavan dustaq (döşəmə boyu
hana çəkmə. Biz bisavad kəndçi dığırlanan xurmalara işarə ilə qışqırır).
babalarıq… Odu, baxın!.. Bu qədər xurmanı gör-
Mənsur (nə isə kəşf edəntək, mürsüz?.. (Əl atıb birini götürür, dişləyib
məchul boşluqlara). Baxın, mən iştahla yeməyə başlayır.)
adamam. Amma, təsəvvürün gücü Mənsur (səma rəqsini andıran
məndən də, adamdan da, ağacdan hərəkətlərlə yerində fırlanır). Lə-ə-ə…
da üstündü. O… sərhədsizdi... (Səsi iləhə-ə-ə… illəlla-a-ah… (səsi məkan
məkan boyu əks-səda verir.) boyu əks-səda verir.)
taqlara sarı çönür). Xilas?.. O, sizdədi. hərəkətlərlə tərpədə-tərpədə müxtəlif
İçinizdəki bağlı qapıları açın. şəkillərə salır. Əcaib səslər. Dustaqlar
dəmir barmaqlıqların arxasından matdım-
Orta yaşlı dustaq. Sən hansı
qapıları deyirsən? Biz onları tapa matdım Mənsura tamaşa edirlər.
bilmirik! Mənsur (səsi məkanı doldura-
Cavan dustaq. Bizdə heç nə doldura, ovsunda). …Onun qarşısında
hər şey acizdi... Bilik, savad, elm…
alınmır, ustad! Bizə başa sal, bunu Onun qarşısında bu dünya da aciz-
necə edək? di…
Qoca dustaq. Sən nə dedin, elədik,
amma… haman zülmət qaranlıqdı ki,
qaranlıqdı… Zindan divarları getdikcə şəffaflaşır. Musiqi.
Mənsur (bir qədər fikirləşir). Yaxşı, Mənsurun əbasının uzunətəkli
siz deyən olsun. (Qələmi kötüyün qolçaqlarından döşəməyə xurmalar tökülür.
üstünə qoyub ayağa qalxır, qollarını Döşəmə xurmalarla dolur. Zindan divarları
64 yana açıb ağac şəkli alır.) Bax, indi əriyib yoxa çıxır.
2015 təsəvvür edin ki, mən xurma ağacıyam. Cavan dustaq (heyrətlə). Ah!.. Bu
(Dustaqlar mat-məəttəl Mənsura, sonra
bir-birlərinə baxırlar.) Siz təsəvvür edin, nədi? (Üzü işıqlanır) Mən… görürəm!
Xurma!
təsəvvür edin…
Qoca dustaq (döşəməyə baxır).
Cavan dustaq (bir müddət dinməz-
söyləməz Mənsura baxdıqdan sonra). Mən heç nə görmürəm.
Məndə alınmır. Orta yaşlı dustaq (cavan dustağa).
Orta yaşlı dustaq (Mənsura). Bu Sən nə görürsən?
başa gələn iş deyil, şeyx. Sən alim Cavan dustaq (həyəcanla). Xur-
adamsan. Bir özün başa düş. Bunu malar!..
necə təsəvvür etmək olar axı? Sən Orta yaşlı dustaq. Mən heç nə
adamsan, xurma ağacı –xurma ağacı… görmürəm!
A.Məsud. Mənsur Həllac Orta yaşlı dustaq. Bizi qınama, Qoca dustaq. Mən də…
şeyx. Heç nə görmürük. görmürəm…
Qoca dustaq. Sən gəl, bizi imta- Cavan dustaq (döşəmə boyu
hana çəkmə. Biz bisavad kəndçi dığırlanan xurmalara işarə ilə qışqırır).
babalarıq… Odu, baxın!.. Bu qədər xurmanı gör-
Mənsur (nə isə kəşf edəntək, mürsüz?.. (Əl atıb birini götürür, dişləyib
məchul boşluqlara). Baxın, mən iştahla yeməyə başlayır.)
adamam. Amma, təsəvvürün gücü Mənsur (səma rəqsini andıran
məndən də, adamdan da, ağacdan hərəkətlərlə yerində fırlanır). Lə-ə-ə…
da üstündü. O… sərhədsizdi... (Səsi iləhə-ə-ə… illəlla-a-ah… (səsi məkan
məkan boyu əks-səda verir.) boyu əks-səda verir.)
