Page 60 - "Xəzər"
P. 60
Fərraş. Vallah, Qurana and olsun titrəyib, Sultanın vahimədən dəyişib
ki, bir kəs cürət edib ora qalxa bilməz. tanınmaz hala düşmüş üzünü işıqlandırır.
Sarayın dörd bir yanı əlinizəli əsgərlərlə, Əcaib səslər. Sultan geriyə qanrılır və gözü
çavuşlarla doludu, qibleyi-aləm. Bu-
ralardan, sizin izniniz olmadan, quş üzbəüzdəki güzgüyə
uça bilməz. düşən əksinə sataşır. Şamdanı əlinə alıb
güzgüyə sarı gedir. Əksi ilə üzbəüz dayanır.
Çöldən küləyin canavar ulartısını andıran Sultan İbrahim (şam işığında
vahiməli vıyıltısı eşidilir. kölgələnən əksinə). Sənə nə olub,
İbrahim?
Sultan küləyin səsinə diqqət kəsilir.
İşıq dəyişir. Sultanın güzgüyə düşən əksi uc-
Sultan İbrahim (yatağının kənarına suz-bucaqsız səhralıqla
əyləşir, öz-özünə). Yoxsa, dəli olu- əvəz olunur. Sultan vahimə içində geriyə
ram?
səndələyir. Külək uğultusu.
Fərraş. Nə buyurdunuz, şahım? Çöldə əsən güclü külək pəncərə laylarını
60 Sultan İbrahim (Fərraşa sarı bax- taybatay açıb içəri dolur, güzgüdə görünən
səhralığın qumunu otağa doldurur. Əcaib
madan, fikirli). Get.
səslər. İşıq dəyişir.
2015 Sultan səhralıqda - üstlərinə ağ örtük
Fərraş təzim edir, çiyni əlindəki şamdana çəkilmiş insan cəsədlərinin
dəyir, şam sıçrayıb önündə peyda olur.
döşəməyə düşür, sultanın yatağına sarı Sultan İbrahim (heyrət içində
diyirlənir, bir ucu döşəməyə düşmüş ipək donub qalır. Özüylə danışırmış kimi
astadan). Bu nə görəcəkdi?.. (Ətrafına,
örtük tüstüləməyə başlayır.
Sultan İbrahim (fikirdən ayılır, qumun üzərinə sərilmiş ağ örtüklü
dəhşət içində). Sən neylədin?.. cəsədlərə baxır.)
Fərraş. Ay aman!.. (Özünü yatağın Üstünə ağ örtük çəkilmiş cəsədlərin hansı
üstünə atıb alovu söndürürsə də, otaq birininsə zarıltısı eşidilir.
tüstüyə qərq olur, əcaib səslər.) Sultan örtüyü qaldırır.
A.Məsud. Mənsur Həllac Sultan İbrahim (tüstüdən boğula-
boğula, hiddətlə). İtil gözümdən, əbləh! Sultan İbrahim. Sən kimsən?
Dərviş (nəfəsi kəsilə-kəsilə). Mən
Fərraş yanğından qaralmış şamı ətəyinə dərvişəm… (yanındakı üstüörtülü
büküb günahkar cəsədlərə işarə ilə) Gördüyün bu
təzimlə otağı tərk edir. Sultan yarıqaranlıq adamlar da dərvişlərdi.
yataq otağında tək qalır. Sultan İbrahim (çöməlib dərvişin
Çöldən güclü küləyin səsi eşidilir. Sultan bir başını qucağına alır). Burda nə baş
ucu yarı-qaralmış verib?
örtüyü əlinə alıb baxır. Dərviş (ağır-ağır nəfəs dərir). Biz
Musiqi. Otağa sirli sakitlik çökür. çətin bir yolun yolçularıyıq. Bu, elə bir
Dolabçanın üstündə yanan şamın zəif şöləsi
ki, bir kəs cürət edib ora qalxa bilməz. tanınmaz hala düşmüş üzünü işıqlandırır.
Sarayın dörd bir yanı əlinizəli əsgərlərlə, Əcaib səslər. Sultan geriyə qanrılır və gözü
çavuşlarla doludu, qibleyi-aləm. Bu-
ralardan, sizin izniniz olmadan, quş üzbəüzdəki güzgüyə
uça bilməz. düşən əksinə sataşır. Şamdanı əlinə alıb
güzgüyə sarı gedir. Əksi ilə üzbəüz dayanır.
Çöldən küləyin canavar ulartısını andıran Sultan İbrahim (şam işığında
vahiməli vıyıltısı eşidilir. kölgələnən əksinə). Sənə nə olub,
İbrahim?
Sultan küləyin səsinə diqqət kəsilir.
İşıq dəyişir. Sultanın güzgüyə düşən əksi uc-
Sultan İbrahim (yatağının kənarına suz-bucaqsız səhralıqla
əyləşir, öz-özünə). Yoxsa, dəli olu- əvəz olunur. Sultan vahimə içində geriyə
ram?
səndələyir. Külək uğultusu.
Fərraş. Nə buyurdunuz, şahım? Çöldə əsən güclü külək pəncərə laylarını
60 Sultan İbrahim (Fərraşa sarı bax- taybatay açıb içəri dolur, güzgüdə görünən
səhralığın qumunu otağa doldurur. Əcaib
madan, fikirli). Get.
səslər. İşıq dəyişir.
2015 Sultan səhralıqda - üstlərinə ağ örtük
Fərraş təzim edir, çiyni əlindəki şamdana çəkilmiş insan cəsədlərinin
dəyir, şam sıçrayıb önündə peyda olur.
döşəməyə düşür, sultanın yatağına sarı Sultan İbrahim (heyrət içində
diyirlənir, bir ucu döşəməyə düşmüş ipək donub qalır. Özüylə danışırmış kimi
astadan). Bu nə görəcəkdi?.. (Ətrafına,
örtük tüstüləməyə başlayır.
Sultan İbrahim (fikirdən ayılır, qumun üzərinə sərilmiş ağ örtüklü
dəhşət içində). Sən neylədin?.. cəsədlərə baxır.)
Fərraş. Ay aman!.. (Özünü yatağın Üstünə ağ örtük çəkilmiş cəsədlərin hansı
üstünə atıb alovu söndürürsə də, otaq birininsə zarıltısı eşidilir.
tüstüyə qərq olur, əcaib səslər.) Sultan örtüyü qaldırır.
A.Məsud. Mənsur Həllac Sultan İbrahim (tüstüdən boğula-
boğula, hiddətlə). İtil gözümdən, əbləh! Sultan İbrahim. Sən kimsən?
Dərviş (nəfəsi kəsilə-kəsilə). Mən
Fərraş yanğından qaralmış şamı ətəyinə dərvişəm… (yanındakı üstüörtülü
büküb günahkar cəsədlərə işarə ilə) Gördüyün bu
təzimlə otağı tərk edir. Sultan yarıqaranlıq adamlar da dərvişlərdi.
yataq otağında tək qalır. Sultan İbrahim (çöməlib dərvişin
Çöldən güclü küləyin səsi eşidilir. Sultan bir başını qucağına alır). Burda nə baş
ucu yarı-qaralmış verib?
örtüyü əlinə alıb baxır. Dərviş (ağır-ağır nəfəs dərir). Biz
Musiqi. Otağa sirli sakitlik çökür. çətin bir yolun yolçularıyıq. Bu, elə bir
Dolabçanın üstündə yanan şamın zəif şöləsi
