Page 61 - "Xəzər"
P. 61
du ki, onu ehtiyatla getmək gərək Qeybdən səda. Siz, ey Mənə and
idi. Biz isə, ehtiyatı əldən verdik… verənlər! Verdiyiniz andı pozdunuz!
Məni, Mənim yaratdıqlarımla unut-
Sultan İbrahim. Mənə hər şeyi dunuz!
olduğu kimi danış.
Dərviş bir anlıq, nəfəsi kəsilmiş kimi, Külək uğultusu güclənir, qumu havaya sovu-
gözlərini yumub susur. rub ətrafı toz dumanına qərq edir.
Sultan İbrahim (Dərvişi silkələyir). Dərviş (səsi külək uğultusunun 61
Danış, dərviş, susma! içində itə-itə). İndi ey yolçu, gördüyün 2015
bu adamlar həmin o sədadan ölənlərdi.
Dərviş (gözlərini açır, nəfəsini dərib Odu ki, İbrahim, (Sultan adını eşitcək A.Məsud. Mənsur Həllac
heysiz səslə). Ey yolçu, bil ki, Allahı heyrətə gəlir) bunu indi həll elə. Ona
nə qədər sevsən də, məsafəni aparan yolla gedəcəksən, yoxsa, geriyə
gözləməlisən. Gərək ondan nə çox – evinə qayıdacaqsan…
uzaqda, nə də həddən ziyadə yaxında
olmayasan. Biz isə… (kəsilməkdə olan Dərviş sözünü bitirər-bitirməz, Sultanın
nəfəsini dərib sözünə davam edir) qolları üstünə düşür. Sultan
qaydanı pozduq. Vacib olan odu ki,
(göylərə işarə ilə) onun hökmünə dərvişin gözlərini bağlayır, bədənini yerə
riayətdə sayıq olasan… (nəfəsi kəsilir, endirib kəfəni üzünə çəkir.
gözləri bağlanır.)
Ayağa qalxıb xurcununu çiyninə aşırır, yola
Sultan İbrahim (Dərvişi silkələyir). düzəlmək istəyir ki, şimşək çaxır.
Danış, dərviş, susma!
Qeybdən səda. İbrahim! Nə qədər
Dərviş (gözlərini açır) Ey mənim ki, ölməmisən, oyan!
tanımadığım kəs… bil ki, mən və
gördüyün bu adamlar Allaha, Ondan Şimşək çaxıntıları. Sultan vahimə içində
savayı, bir kimsəni sevməyəcəyimizə göylərə baxır. Musiqi.
and içmişdik… (Musiqi.) Hər
addımımızı Onun adıyla Ona sarı Külək və tozanaq səngiyir. İşıq dəyişir.
atacağımıza söz vermişdik. Amma Məkan aydınlaşır.
sözümüzə əməl edə bilmədik. Belə
oldu ki, ziyarətdən dönərkən yolda biz Sultan İbrahimin yataq otağı ay işığına
Allahın sevimlisi Xıdır İlyasla rastlaşdıq. bənzər işığa qərq olur.
Bundan şad olub, onu salamladıq…
dedik “şükürlər olsun, əziyyətlərimiz O, əlində şamdan, güzgünün qarşısında
hədər getmədi, səninlə görüşmək dayanıb.
səadəti bizə nəsib oldu”. Vəssalam.
Elə bunu demişdik… (Aramlı göy Sultan İbrahim (geriyə çevrilir).
gurultuları. Dərviş və Sultan vahimə Anladım. Bu taxt-tac, bu saray…
içində göyə baxırlar.) (göylərə) məni səndən ayıran dar
qəfəsmiş, demə...
Uzaqlardan azan səsi eşidilir. Sultan
şamdanı aramla güzgünün
idi. Biz isə, ehtiyatı əldən verdik… verənlər! Verdiyiniz andı pozdunuz!
Məni, Mənim yaratdıqlarımla unut-
Sultan İbrahim. Mənə hər şeyi dunuz!
olduğu kimi danış.
Dərviş bir anlıq, nəfəsi kəsilmiş kimi, Külək uğultusu güclənir, qumu havaya sovu-
gözlərini yumub susur. rub ətrafı toz dumanına qərq edir.
Sultan İbrahim (Dərvişi silkələyir). Dərviş (səsi külək uğultusunun 61
Danış, dərviş, susma! içində itə-itə). İndi ey yolçu, gördüyün 2015
bu adamlar həmin o sədadan ölənlərdi.
Dərviş (gözlərini açır, nəfəsini dərib Odu ki, İbrahim, (Sultan adını eşitcək A.Məsud. Mənsur Həllac
heysiz səslə). Ey yolçu, bil ki, Allahı heyrətə gəlir) bunu indi həll elə. Ona
nə qədər sevsən də, məsafəni aparan yolla gedəcəksən, yoxsa, geriyə
gözləməlisən. Gərək ondan nə çox – evinə qayıdacaqsan…
uzaqda, nə də həddən ziyadə yaxında
olmayasan. Biz isə… (kəsilməkdə olan Dərviş sözünü bitirər-bitirməz, Sultanın
nəfəsini dərib sözünə davam edir) qolları üstünə düşür. Sultan
qaydanı pozduq. Vacib olan odu ki,
(göylərə işarə ilə) onun hökmünə dərvişin gözlərini bağlayır, bədənini yerə
riayətdə sayıq olasan… (nəfəsi kəsilir, endirib kəfəni üzünə çəkir.
gözləri bağlanır.)
Ayağa qalxıb xurcununu çiyninə aşırır, yola
Sultan İbrahim (Dərvişi silkələyir). düzəlmək istəyir ki, şimşək çaxır.
Danış, dərviş, susma!
Qeybdən səda. İbrahim! Nə qədər
Dərviş (gözlərini açır) Ey mənim ki, ölməmisən, oyan!
tanımadığım kəs… bil ki, mən və
gördüyün bu adamlar Allaha, Ondan Şimşək çaxıntıları. Sultan vahimə içində
savayı, bir kimsəni sevməyəcəyimizə göylərə baxır. Musiqi.
and içmişdik… (Musiqi.) Hər
addımımızı Onun adıyla Ona sarı Külək və tozanaq səngiyir. İşıq dəyişir.
atacağımıza söz vermişdik. Amma Məkan aydınlaşır.
sözümüzə əməl edə bilmədik. Belə
oldu ki, ziyarətdən dönərkən yolda biz Sultan İbrahimin yataq otağı ay işığına
Allahın sevimlisi Xıdır İlyasla rastlaşdıq. bənzər işığa qərq olur.
Bundan şad olub, onu salamladıq…
dedik “şükürlər olsun, əziyyətlərimiz O, əlində şamdan, güzgünün qarşısında
hədər getmədi, səninlə görüşmək dayanıb.
səadəti bizə nəsib oldu”. Vəssalam.
Elə bunu demişdik… (Aramlı göy Sultan İbrahim (geriyə çevrilir).
gurultuları. Dərviş və Sultan vahimə Anladım. Bu taxt-tac, bu saray…
içində göyə baxırlar.) (göylərə) məni səndən ayıran dar
qəfəsmiş, demə...
Uzaqlardan azan səsi eşidilir. Sultan
şamdanı aramla güzgünün
