Page 547 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

ßlizadÿ Nuri

Günәş xumar-xumar әridir qarı,
Quşlar nәğmә-nәğmә dindirir yazı.
Çaylar da tәlәsir dәnizә sarı, –
Qaçır ki, dәnizi muştuluqlasın...

Sonuncu ümiddi sonuncu nәğmә...

Sonuncu güllәdi sonuncu şeir,
Götürüb sinәmә sıxacam onu.
Yerini bilirәm itmiş günәşin, 547
Göyün yaxasına taxacam onu...

Sonuncu güllәdi sonuncu yarpaq, –
Payız atıb yerә tәrksilah olur.
Tәnha xanımların payız gәlәndә,
Göz yaşı, evindә tәk silah olur!

...Sonuncu ümiddi sonuncu nәğmә,
Onu da qürbәtdә yazmışam, Vәtәn!
Göndәr yellәrini axtarsın mәni,
Bu qәrib çöllәrdә azmışam, Vәtәn!...

Nә yaman dadlıdı bu yağış belә...

Başımı dizimә qoyub ağladım, –
Göz yaşım dizimdә soyudu, Allah.
Mәni yer üzünә niyә atmısan, –
Bu ki, bir çıxılmaz quyudu, Allah?!

Sәn qәmli oxuma qaranquş, belә,
Neylәr Göy sevәnә yüz qarğış belә?!
...Nә yaman dadlıdı bu yağış belә, –
Yoxsa gözlәrinin suyudu, Allah?!