Page 311 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Mÿmmÿd Èsmayûl

Ağacdәlәn, döy qapımı, döy görüm

Yol azıbsan bu payızın çәnindә,
Ağacdәlәn, ağlın azıb sәnin dә,
Dәn gәzirsәn saçlarımın dәnindә,
Atamoğlu, az qapımı döy görüm.

Bu cığırı bu qara kim bürüyüb?
Burda kimin yanan qәlbi kiriyib?
Hәyәtini qara yellәr kürüyüb,
Başımıza nәlәr gәlir qoy görüm.

Haçanacan gözlәmәyә gәlmisәn?
Yoxsa mәnә söz demәyә gәlmisәn? 311
Ya borcunu istәmәyә gәlmisәn? –
Öz dilindә ünvanımı söy görüm.

Mәn dünyaya ata, ana borcuyam,
Ünvanım var, bu ünvana borcluyam.
Bir canım var, bircә cana borcluyam,
Özgә nәyә, taraq-taraq say görüm.

Bulaq kimi batan bәxti açılmaz,
Hәr igidin, atam, bәxti açılmaz...
Hәlә yatır, yatan bәxtim açılmaz,
Yatmışların yuxusuna qıy görüm.

Eldәn ayrı ömür olmaz, gün olmaz,
Eli sevәn ürәklәrdә kin olmaz.
Nәdәn Araz arzularım çin olmaz,
Haçanacan yuxularda çay görüm?

Avand işim nәhsә düşüb, deyәsәn,
Vaxt mәnimlә bәhsә düşüb, deyәsәn,
Qulaqlarım sәsә düşüb, deyәsәn,
Şimşәk çaxsın, guruldasın göy görüm.

Yavaş-yavaş çürümәdә taxta, bax.
O taxtada ovxam olan vaxta bax.