Page 306 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

***
Son gecәdir bu gün yenә,
Sabah yenә son sәhәr.
Son yel dolur son yelkәnә,
Qayıq üzür birtәhәr...

Axırıncı ağacdır bu,
Әsir sonuncu külәk.
Bağlayıb sonuncu yolu
Yenә sonuncu fәlәk...

İndi son küçә üstünә
Yağacaq son addımlar.
Yenә dönәcәklәr tinә,
Sapsarı son adamlar...
306
Doğulur sonuncu insan,
Sonuncu insan ölür,
Yenә son dәfә ağlayan,
Son dәfә gülәn olur...

***
Eşidirsәnmi?
Amma necә eşidәsәn...
iki il,
yeddi ayın ayrılığıyla
tutulub qulaqlarımız.
Bir yandan da bu yağış...
Bu yağışda canavarlar da
adam olub yorğan-döşәyә
girmәk istәyir.

Görürsәnmi?
Amma necә görәsәn...
Qurtarmayıb hәlә dә
aramızdan keçәn qatarın vaqonları.
Bir yandan da bu yağış...

Bu yağışda qorxudan
sәs-sәsә verib bar-bar bağırır
Qobustan qayalarının öküzlәri dә!