Page 207 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Mÿdinÿ Gölgön

Çağırıram hǝr zaman kömǝyǝ sǝni,
Qǝlbimǝ sanmaram mǝn özgǝ sǝni.
Nǝğmǝmin sahilsiz düşǝrgǝsini,
Әmǝkdǝ, fikirdǝ, xǝyalda axtar.

Olmasaydı

Kimdәn öz gücünü alardı nǝğmǝm,
Vǝtǝn olmasaydı, el olmasaydı?
Bahara nǝ tǝrif yazardı qǝlǝm,
Sal buzlar ǝriyib sel olmasaydı?
207
Qanadsız bir quşa bǝnzǝrdi aşıq,
Nisgilli adamtǝk gǝzǝrdi aşıq,
Bu dǝrdǝ nǝ qǝdǝr dözǝrdi aşıq,
Sǝdǝfli sazında tel olmasaydı?

Nǝrgiz gözlǝrindǝ qan-yaş tökǝrdi,
O yaşıl otların artardı dǝrdi,
Güllǝrin başına kim ǝl çǝkǝrdi,
Sǝhǝr xǝfif ǝsǝn yel olmasaydı?

Köyrǝlmiş könlümǝ ǝl vurma, hǝkim,
Qoy hicran dǝrdini mǝn özüm çǝkim.
Vüsalın qǝdrini kim bilǝrdi, kim,
Hǝsrǝtli, nisgilli il olmasaydı?

Şair, ağ günlǝrin eşqiylǝ yarat,
Hünǝr meydanıdır anamız hǝyat!
Şeirin pǝrvazlanıb açmazdı qanad,
Orda xalqın sǝsi, bil, olmasaydı!