Page 199 - "Xəzər"
P. 199
quşdurmaq üçün stəkanını Samoylova Pis tapıntı deyil. Sən bu rolu yaxşı 199
uzatdı. oynayırsan! Özün də bilirsən ki, mətnin 2016
böyük və ya kiçik olmasının məsələyə
– Vova, hara tələsirsən? Bir özünə bax, dəxli yoxdur. Tamaşaçı obrazı bəyənir, Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
içməkdən gözlərin alacalanıb… sənsə bu obrazı layiqincə canlandıra
bilirsən.
– Gözlərin gözəldi sənin… – Volodya
pəsdən oxumağa başladı. Nasonov yenə özünə araq süzdü.
– Volodya, daha bəsdir, – Samoylov
– Dayan, Volodya. Yadındadır, üçüncü qədəhi onun əlindən almaq istədi.
kursda Zifa bizə anket paylamışdı? İlin ən – Sakit ol, hələ ki, o gəlib çıxmayıb,
parlaq teatr hadisəsini müəyyənləşdirmək qoy içim, yarısını içəcəyəm, – Volodya
üçün. Onda bütün tələbələr anketlərdə qədəhi yarılayıb, stolun üstünü silməyə
“Sezuanlı xeyirxah”ı yazmışdı. Odur ki, başladı.
gəlin Ustadın sağlığına içək. O, indi səndən, Elə bu vaxt Alisa içəri girdi. Әrini süfrəni
elə bizim hamımızdan çətin vəziyyətdədir. silən görüb, iyrənə-iyrənə soruşdu:
Ancaq dözür. Qoy mənasız və amansız – Qusmusan, nədir?
rus üsyanı var olsun! Yaşasın Taqanka Samoylov Volodyanın köməyinə gəldi:
Teatrının səhnəsi! “Puqaçov”un şərəfinə. – Yox, pomidor suyudur… Ağzımda
dağıldı… Dişlədim və… bum, fontan elədi!
– Haqlısan! Ağır vaxtlardır… Yaxşı – Görürəm, şüşənin axırına çıxmısız…
dedin, dostum, afərin! Hələ ki, Alisa yoxdur, neyləmək olar?.. Mən gedirəm, uşaqlar.
gəl, içək. – Volodya içib, pomidordan bir Axşam növbəsinə çağırırlar, kadrarxası
dişləm aldı. Pomidorun suyu süfrəyə mətn oxuyacağam. Bax, belə! İndicə maşın
damcıladı. gələcək.
Alisa şkafa yaxınlaşıb, alabəzək
– Gör süfrəni nə hala saldın, – Samoylov koftasını, çantasını götürdü və pullarını
üzünü turşutdu, – əsgini ver, silim, yoxsa saymağa başladı… Sonra sərxoş ərinə
Alisa bizi öldürəcək. uzun-uzadı baxıb, əlini yellədi:
– Әcəb həyat mənzərəsidir, – qadın
– Әşşi, getsin işinin dalınca… Samoylova yaxınlaşıb, onun başını
– Vova, nə baş verir? Evləndiyiniz heç sığalladı, qəfildən özünü saxlaya bilməyib:
bir il deyil, sən artıq onu söyürsən… – Az içmək lazımdır, Nasonov. – dedi –
– Boş şeydir, hər şey düzələcək. Ancaq Yaxşı, mən getdim.
onun tündməcazlığı, dəqiqəbaşı ağlayıb-
sıtqamağı məni bezdirib… Evə baxmır… Әzişdirmək lazımdır
Gündüz-axşam televiziyadadır, evdə tək
qalıram, ya da o, çəkilişlərdə olur, mən Kiyev vağzalı. Sonuncu elektrik qatarı.
teatrda… Kotlet yeyirik, arağı şərik alırıq… Adda-budda sərnişinlər gözə dəyir. Vaqo-
Pul yox, borc içində üzürük. Vitya, evlənmə, nun arxa hissəsində oturan Samoylov
hələ tezdir, sevdiyinlə belə evlənmə. Üstəlik, mürgüləyir.
teatrda da rol vermirlər. “Dinləyin”
tamaşasında kiçik bir rol veriblər, o da Ucaboy, sarışın, yaraşıqlı Tatyana gəlib
danışmır!.. Mayakovskinin obrazıdır… Re- çıxdı. Mövsümi ködəkcə, qısa ətək, qara
jissorun ideyasına görə, guya öz harayını
içində boğur…
– Məncə, haqlı deyilsən. Özü də həmin
Mayakovski obrazını Smexov fikirləşib-
tapıb, “Dinləyin” tamaşasını hazırlayarkən.
uzatdı. oynayırsan! Özün də bilirsən ki, mətnin 2016
böyük və ya kiçik olmasının məsələyə
– Vova, hara tələsirsən? Bir özünə bax, dəxli yoxdur. Tamaşaçı obrazı bəyənir, Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
içməkdən gözlərin alacalanıb… sənsə bu obrazı layiqincə canlandıra
bilirsən.
– Gözlərin gözəldi sənin… – Volodya
pəsdən oxumağa başladı. Nasonov yenə özünə araq süzdü.
– Volodya, daha bəsdir, – Samoylov
– Dayan, Volodya. Yadındadır, üçüncü qədəhi onun əlindən almaq istədi.
kursda Zifa bizə anket paylamışdı? İlin ən – Sakit ol, hələ ki, o gəlib çıxmayıb,
parlaq teatr hadisəsini müəyyənləşdirmək qoy içim, yarısını içəcəyəm, – Volodya
üçün. Onda bütün tələbələr anketlərdə qədəhi yarılayıb, stolun üstünü silməyə
“Sezuanlı xeyirxah”ı yazmışdı. Odur ki, başladı.
gəlin Ustadın sağlığına içək. O, indi səndən, Elə bu vaxt Alisa içəri girdi. Әrini süfrəni
elə bizim hamımızdan çətin vəziyyətdədir. silən görüb, iyrənə-iyrənə soruşdu:
Ancaq dözür. Qoy mənasız və amansız – Qusmusan, nədir?
rus üsyanı var olsun! Yaşasın Taqanka Samoylov Volodyanın köməyinə gəldi:
Teatrının səhnəsi! “Puqaçov”un şərəfinə. – Yox, pomidor suyudur… Ağzımda
dağıldı… Dişlədim və… bum, fontan elədi!
– Haqlısan! Ağır vaxtlardır… Yaxşı – Görürəm, şüşənin axırına çıxmısız…
dedin, dostum, afərin! Hələ ki, Alisa yoxdur, neyləmək olar?.. Mən gedirəm, uşaqlar.
gəl, içək. – Volodya içib, pomidordan bir Axşam növbəsinə çağırırlar, kadrarxası
dişləm aldı. Pomidorun suyu süfrəyə mətn oxuyacağam. Bax, belə! İndicə maşın
damcıladı. gələcək.
Alisa şkafa yaxınlaşıb, alabəzək
– Gör süfrəni nə hala saldın, – Samoylov koftasını, çantasını götürdü və pullarını
üzünü turşutdu, – əsgini ver, silim, yoxsa saymağa başladı… Sonra sərxoş ərinə
Alisa bizi öldürəcək. uzun-uzadı baxıb, əlini yellədi:
– Әcəb həyat mənzərəsidir, – qadın
– Әşşi, getsin işinin dalınca… Samoylova yaxınlaşıb, onun başını
– Vova, nə baş verir? Evləndiyiniz heç sığalladı, qəfildən özünü saxlaya bilməyib:
bir il deyil, sən artıq onu söyürsən… – Az içmək lazımdır, Nasonov. – dedi –
– Boş şeydir, hər şey düzələcək. Ancaq Yaxşı, mən getdim.
onun tündməcazlığı, dəqiqəbaşı ağlayıb-
sıtqamağı məni bezdirib… Evə baxmır… Әzişdirmək lazımdır
Gündüz-axşam televiziyadadır, evdə tək
qalıram, ya da o, çəkilişlərdə olur, mən Kiyev vağzalı. Sonuncu elektrik qatarı.
teatrda… Kotlet yeyirik, arağı şərik alırıq… Adda-budda sərnişinlər gözə dəyir. Vaqo-
Pul yox, borc içində üzürük. Vitya, evlənmə, nun arxa hissəsində oturan Samoylov
hələ tezdir, sevdiyinlə belə evlənmə. Üstəlik, mürgüləyir.
teatrda da rol vermirlər. “Dinləyin”
tamaşasında kiçik bir rol veriblər, o da Ucaboy, sarışın, yaraşıqlı Tatyana gəlib
danışmır!.. Mayakovskinin obrazıdır… Re- çıxdı. Mövsümi ködəkcə, qısa ətək, qara
jissorun ideyasına görə, guya öz harayını
içində boğur…
– Məncə, haqlı deyilsən. Özü də həmin
Mayakovski obrazını Smexov fikirləşib-
tapıb, “Dinləyin” tamaşasını hazırlayarkən.
