Page 57 - "Xəzər" 4/2016
P. 57
YX SӘNAN BU ŞӘHӘRDӘ ӘN GÖZӘL İŞ
Şeyx idim, başıma and içirdilər, Bu şəhərdə ən gözəl iş 57
Mən səndə başımın tacını gördüm. səni sevməkdi, sevmək! 2016
Әvvəl gül üzünü, sünbül saçını, Səni bu şəhərin hər qarışında,
Sonra boynundakı xaçını gördüm. Ramiz Rövşən. Şeirlər
yazında, yayında, qışında sevmək.
Nə çox qızlar vardı – Səni qaranlıqda, işıqda sevmək.
dərdimdən ölən,
Tellərini tükbətük,
Allah xoşbəxt etsin o qızları da. əllərini barmaq-barmaq sevmək.
Mən tək səni sevdim, tək sənə görə Hər gün sənə şeir yazıb,
Sevdim otardığım donuzları da.
səni varaq-varaq sevmək.
Amma çox eşitdim acı sözləri,
Nə rahatlıq tapdım, nə yuxu bildim. Varağa hopan mürəkkəb kimi
Mən tək sənə görə o donuzları sənə hopmaq.
Dünyanın ən təmiz məxluqu bildim.
Hər gecə özümü səndə itirib,
Bir quşam, bu quşun dəni sevgidi, hər səhər yenə tapmaq.
Məni dinsiz saymaq günahdı axı.
Dünyanın ən gözəl dini Sevgidi, Dəyişdim mən səni görəndən bəri,
Әn gözəl sevgili Allahdı axı. Mənə nə etdinsə, təkcə sən etdin.
Sənsiz bu şəhərdə qəribdim, qərib,
Mən qaldım Allahla sənin aranda, Mənə bu şəhəri sən vətən etdin.
Beləcə, nə səni, nə onu seçdim.
Hər yandan üzüldü ümidim onda, Burda təkcə səni qazanmışam mən,
Mən “ölüm” adlanan bu sonu seçdim. Bəxtim öz işini bilirmiş demə.
Yüz yol bu şəhərdə yol azmışam mən,
Yox, sənə satmadım Allahımı mən Bütün yollar sənə gəlirmiş demə.
Bu dəli sevgiylə din savaşında.
Allah ölümsüzdü, – ... Qırmızı yaylıqda
ölümə gedən yoldan ötürdün,
Bu yolda sən oldun yol yoldaşım da.
Qanım damarımda dondu, dayandım.
Bax, daha xoşbəxtik mələklər kimi, Dəlitək sürdüyüm bu cavan ömrün
Bəxtin üzümüzə güldüyü yerdə. Qırmızı işığı yandı, dayandım...
– Hardayıq? Cənnətdə, cəhənnəmdəmi?
– Allahın məsləhət bildiyi yerdə... 1978
1971
Şeyx idim, başıma and içirdilər, Bu şəhərdə ən gözəl iş 57
Mən səndə başımın tacını gördüm. səni sevməkdi, sevmək! 2016
Әvvəl gül üzünü, sünbül saçını, Səni bu şəhərin hər qarışında,
Sonra boynundakı xaçını gördüm. Ramiz Rövşən. Şeirlər
yazında, yayında, qışında sevmək.
Nə çox qızlar vardı – Səni qaranlıqda, işıqda sevmək.
dərdimdən ölən,
Tellərini tükbətük,
Allah xoşbəxt etsin o qızları da. əllərini barmaq-barmaq sevmək.
Mən tək səni sevdim, tək sənə görə Hər gün sənə şeir yazıb,
Sevdim otardığım donuzları da.
səni varaq-varaq sevmək.
Amma çox eşitdim acı sözləri,
Nə rahatlıq tapdım, nə yuxu bildim. Varağa hopan mürəkkəb kimi
Mən tək sənə görə o donuzları sənə hopmaq.
Dünyanın ən təmiz məxluqu bildim.
Hər gecə özümü səndə itirib,
Bir quşam, bu quşun dəni sevgidi, hər səhər yenə tapmaq.
Məni dinsiz saymaq günahdı axı.
Dünyanın ən gözəl dini Sevgidi, Dəyişdim mən səni görəndən bəri,
Әn gözəl sevgili Allahdı axı. Mənə nə etdinsə, təkcə sən etdin.
Sənsiz bu şəhərdə qəribdim, qərib,
Mən qaldım Allahla sənin aranda, Mənə bu şəhəri sən vətən etdin.
Beləcə, nə səni, nə onu seçdim.
Hər yandan üzüldü ümidim onda, Burda təkcə səni qazanmışam mən,
Mən “ölüm” adlanan bu sonu seçdim. Bəxtim öz işini bilirmiş demə.
Yüz yol bu şəhərdə yol azmışam mən,
Yox, sənə satmadım Allahımı mən Bütün yollar sənə gəlirmiş demə.
Bu dəli sevgiylə din savaşında.
Allah ölümsüzdü, – ... Qırmızı yaylıqda
ölümə gedən yoldan ötürdün,
Bu yolda sən oldun yol yoldaşım da.
Qanım damarımda dondu, dayandım.
Bax, daha xoşbəxtik mələklər kimi, Dəlitək sürdüyüm bu cavan ömrün
Bəxtin üzümüzə güldüyü yerdə. Qırmızı işığı yandı, dayandım...
– Hardayıq? Cənnətdə, cəhənnəmdəmi?
– Allahın məsləhət bildiyi yerdə... 1978
1971