Page 347 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Tofiq Abdin

***
...bәlkә, bir daha şeir yazmadım
yazmamağımın min bir nәdәni var,
bәlkә,
min birdәn dә çox.

minindәn biri:
bu dünyadan gedәndә
onları tapşıra bilәcәyim
kimsәm yox!!!
ömrün bu çağına gәlib çıxdım ki,
mәni ağlayanlar ağlamasınlar
uzanan günlәrin içindәn çıxıb 347
açıq gözlәrimi bağlamasınlar
Allah sevgidәnmi yaşatdı mәni
yoxsa, bu cәzamı,
dostdan, tanışdan
ayırıb
bir ayrı dünyada oyatdı mәni,
oyanıb dünyanı yuxulu gördüm
gözümü açmamış
imәklәmәmiş
bu qoca dünyanı yıxılı gördüm...
buludundan qorxdum, çayından qorxdum
başımın üstündә fır-fır fırlanan
qarğışından qorxdum, vayından qorxdum,
mәni sevәnlәrin sayı azaldı
mәnә nә oldusa
döz, dur dedilәr
sәnin alın yazın bütün olanlar...
bu yazı mәnimlә ölsәydi barı,
rahat yaşayardı mәnsiz qalanlar...