Page 303 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Mÿmmÿd Aslan

Belә xor baxmazdı bәndә Allaha:
Ulduzlar daş kimi qorxuram yağa...
Bu ormanda palıd bitmәz bir daha:
Hindilәr tumunu uda ki, belә!..

Bu mövzu ağlıma gәldi ha sondan;
Dadanmışdım: qoşma yazam asandan.
Sonunu gözlәmә Mәmmәd Aslandan!..
Yetәr bu qәdәri!... Bu da ki: Belә!!!

Qayadan qumacan

303
Dağın ayağından asılar daşlar;
Belә mәnzil kәsәr daş ağır-ağır...
Tükәnmәk bilmәz ki, çılğın savaşlar;
Daşlaşmış canlardan kövrәklik yağır.

Soyumun daşını döşümә döydüm,
Döyә bilmәdimsә, kimә nә borcu?!
Qayaya kök atıb, daşda böyüdüm;
Daş-daşla qovuşsa, daş qala bürcü!

Çiyninә baş әysәk bir-birimizin;
O daş yastıq olar, baş yarmaz daha!
Boğmaz işığını gecә gündüzün;
Sağ-salamat çıxar axşam sabaha!..

Bir soy ki bir daşa baş qoysa әgәr,
O daş millәt üçün sәcdәgah olar!
Kök özünü sevsә, Haqq onu sevәr!
Bir soyun ayarı tam agah olar.

Qaya sәdası var başın yasında:
Baş, daşın üstündә heykәlә dönәr!
Orxon-Yeniseyin daş-qayasında,
Hәlә Türklüyümün nәbzi döyünәr.