Page 23 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 23
Èççÿääèí Ùÿñÿíîüëó
Sәn rәqibә sirrini faş eylәdin,
Anun ilә oldu şımtağım bәnim.
Qışladım qapında itlәrin ilә,
Oldu kuyin üştә yaylağım bәnim.
Bәn ölücәk yoluna gömün bәni,
Bağa dursun yarә toprağım bәnim.
Toprağımda bitә hәsrәtlә ağac,
Qıla zari cümlә yaprağım bәnim.
Bu Hәsәnoğlu sәnin bәndәndürür, 23
Anı rәdd etmә, yüzü ağım bәnim.
***
Rәhmsiz xәlq olunubdur o nigarım, nә edim?
Aparıb fikri bütün sәbrü-qәrarım, nә edim?
El mәnә tәnә vurur: söylә, tükәnmәzmi yasın?
Axı mәn bağrıyanıq aşiqi-zarәm, nә edim?
Ayqabaqlım görüşә gәlmәdi, tәnha gәzәrәk,
Saymayım nәcmi-münәvvәr, şәbi-tarәm, nә edim?
Yar apardı canımı, olmadı dildar mәnә,
Özü asudә gәzir, mәn güli-xarәm, nә edim?
Saldı әldәn qәmi-mәşuqә mәni, yoxmu dәva,
Eşqdәn oldu pәrişan sәri-karım, nә edim?
Hәr iki dünyada Allah gözәli düst tutar,
Mәn ki, puri Hәsәnәm, yoxdu nigarım, nә edim?
