Page 204 - "Xəzər"
P. 204
Mərdliyin xatası Әli: Məndə vəziyyət başqadı. Mənlə
sən birsən? Belə... Eşitdin, bildin. İndi
Nə gəlibsə başımıza, mənə gələcəksən?
Mərdliyin xatası, qardaş, Zilha: Sən bazarın ortasında “Ay
camaat, Çamır Ehsanı mən vurmuşam”
Mərdliyindən söyər adam, – deyə qışqırmırsan?
Mərdliyindən kəsər, asar, Әli: Ay qız, iyirmi minə yaxın daxma
Mərdliyindən atəş açar,
Mərdlikdəndi bunca savaş. əhlinin yükü mənim çiyinlərimdədi e.
Uşaqsan sən (Əsəbi-əsəbi cib bıçağı ilə
İlk addımı atmaq bizdən, oynayır)? Mümkündü?
Sonrası bizlik deyil, Zilha: Şəstinə toxunar?
Söz dediyin səfir deyil, Әli: Hə, bəs nə..?
Alınmasa – qaytarasan. Zilha: Sənin şəstinə it işəsin elə.
(Gülərək almanı dişləyib Əlini lağa qoyur).
Mən də bilirəm səhvimi, Bilirdim belə deyəcəksən. Mən səni
204 Ancaq, artıq gecdi daha, sınayırdım. Әlbəttə, dana bilməzsən.
Çünki sən öldürmüsən. Get dədəni aldat...
Olan olub, keçən keçib, Bir az kişi ol. Bir zibil iş törətmisən, heç
2015 Qəlbim, olmasa kişi kimi arxasında dur. Arvad kimi
artistlik eləmə.
Beynim,
Fikirlərim, Әli: Ay qız, bir qulaq as.
“Hə” desə də, Zilha: Heç nəyə qulaq asan-zad
Qürurum, deyiləm. Bəri bax, Әli. Sən burda
Mərdliyim, olmayanda Şərbət dərəsində çox zibillər
İnadkardı – olub. Mən dörd il əvvəlki qız deyiləm.
Sözü deyibdi bir dəfə. Şərif bacının ayaqyolusunda işləyə-işləyə
Haldun Tanər. Kəşanlı Әli dastanı Mərdliyindən söyər adam, adam tanımaqda ustalaşmışam. İndi elə
Mərdliyindən kəsər, asar, bilirsən, məni hapa-gopa basıb aldada
Mərdliyindən atəş açar, biləcəksən?..
Mərdlikdəndi bunca savaş.
Nə gəlibsə başımıza, (Təməl gəlir. Əli ilə Zilhanın söhbətinə
Mərdliyin xatası, qardaş. qulaq asır. Əli onu görən kimi tez özünü
yığışdırır. Əvvəlki əsəbi halına qayıdır.
Səsi yüksəlir).
Zilha: Sən boyda adamın üç qəpiklik Әli: (Zilhaya) Məni əsəbiləşdirsən,
ağlı yoxdu. Deyək ki, sən vurmamısan, gözümə görünmə. Sənə üç gün möhlət
özünü elə aparırsan. Hamı səni dayımın verirəm. Ağlını başına yığ. (Təməlin eşidib-
qatili sayanda, mən sənə necə ərə gedim eşitməməyini yoxlamaq üçün baxır). Mən
axı? Məgər mənim ürəyim daş-zaddı? möhlət verəndə axırı bilirsən də necə
Mənim qürurum yoxdu? Murdar! olur?
Әli: Millətin sözünə fikir vermə. (Zilha dil çıxarıb gedir. Təməl bunu
Zilha: Bəs sən niyə görə fikir verirsən? görmür).
sən birsən? Belə... Eşitdin, bildin. İndi
Nə gəlibsə başımıza, mənə gələcəksən?
Mərdliyin xatası, qardaş, Zilha: Sən bazarın ortasında “Ay
camaat, Çamır Ehsanı mən vurmuşam”
Mərdliyindən söyər adam, – deyə qışqırmırsan?
Mərdliyindən kəsər, asar, Әli: Ay qız, iyirmi minə yaxın daxma
Mərdliyindən atəş açar,
Mərdlikdəndi bunca savaş. əhlinin yükü mənim çiyinlərimdədi e.
Uşaqsan sən (Əsəbi-əsəbi cib bıçağı ilə
İlk addımı atmaq bizdən, oynayır)? Mümkündü?
Sonrası bizlik deyil, Zilha: Şəstinə toxunar?
Söz dediyin səfir deyil, Әli: Hə, bəs nə..?
Alınmasa – qaytarasan. Zilha: Sənin şəstinə it işəsin elə.
(Gülərək almanı dişləyib Əlini lağa qoyur).
Mən də bilirəm səhvimi, Bilirdim belə deyəcəksən. Mən səni
204 Ancaq, artıq gecdi daha, sınayırdım. Әlbəttə, dana bilməzsən.
Çünki sən öldürmüsən. Get dədəni aldat...
Olan olub, keçən keçib, Bir az kişi ol. Bir zibil iş törətmisən, heç
2015 Qəlbim, olmasa kişi kimi arxasında dur. Arvad kimi
artistlik eləmə.
Beynim,
Fikirlərim, Әli: Ay qız, bir qulaq as.
“Hə” desə də, Zilha: Heç nəyə qulaq asan-zad
Qürurum, deyiləm. Bəri bax, Әli. Sən burda
Mərdliyim, olmayanda Şərbət dərəsində çox zibillər
İnadkardı – olub. Mən dörd il əvvəlki qız deyiləm.
Sözü deyibdi bir dəfə. Şərif bacının ayaqyolusunda işləyə-işləyə
Haldun Tanər. Kəşanlı Әli dastanı Mərdliyindən söyər adam, adam tanımaqda ustalaşmışam. İndi elə
Mərdliyindən kəsər, asar, bilirsən, məni hapa-gopa basıb aldada
Mərdliyindən atəş açar, biləcəksən?..
Mərdlikdəndi bunca savaş.
Nə gəlibsə başımıza, (Təməl gəlir. Əli ilə Zilhanın söhbətinə
Mərdliyin xatası, qardaş. qulaq asır. Əli onu görən kimi tez özünü
yığışdırır. Əvvəlki əsəbi halına qayıdır.
Səsi yüksəlir).
Zilha: Sən boyda adamın üç qəpiklik Әli: (Zilhaya) Məni əsəbiləşdirsən,
ağlı yoxdu. Deyək ki, sən vurmamısan, gözümə görünmə. Sənə üç gün möhlət
özünü elə aparırsan. Hamı səni dayımın verirəm. Ağlını başına yığ. (Təməlin eşidib-
qatili sayanda, mən sənə necə ərə gedim eşitməməyini yoxlamaq üçün baxır). Mən
axı? Məgər mənim ürəyim daş-zaddı? möhlət verəndə axırı bilirsən də necə
Mənim qürurum yoxdu? Murdar! olur?
Әli: Millətin sözünə fikir vermə. (Zilha dil çıxarıb gedir. Təməl bunu
Zilha: Bəs sən niyə görə fikir verirsən? görmür).
