Page 181 - "Xəzər"
P. 181
trı – MXAT-ın əleyhinə qoyulacaq. Yoğunsəsli “vokalçı” mahnını bitirən 181
Tamaşanın kitabla heç bir bağlılığı ol- kimi, gözəl Lüsya yerindən dik atılıb, gül 2016
mayacaq. Bu, pantomima da daxil olmaqla, ağzını açdı, nə açdı. Söyüşün biri bir
ən müxtəlif janrları özündə birləşdirəcək. qəpik. Qonaqlar qorxudan sanki otura- Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
Lenin və ya onun səsi, kölgə teatrı, sirk caqlara yapışmışdı. Lüsya çıxışının birinci
və buffonada… Mən səhnənin bütün hissəni bitirəndən sonra bir qədər
imkanlarından istifadə etmək fikrindəyəm. sakitləşdi.
Hamı alqışladı, əllər qədəhlərə uzandı. – Nə axmaq adammışsan, Koryaka!
Gözlənilmədən kiminsə yoğun səsi Nə danışdığının fərqindəsən? İstedadlı
başqalarının səsini batırdı. adamsan, amma ağzına gələni danışır-
san. Yəqin ki, partiya üzvüsən, ancaq…
– Avazınız yaxşı gəlir, – Dostoyevski yüz ildir dinlənilən evdə antisovet çıxışlar
yaradıcılığının tədqiqatçısı etiraz səsini edirsən. – Lüsya son sözləri lap yavaş-
ucaltdı. Ayaq üstə güclə dayanırdı, – dan, artikulyasiya ilə dedi, ancaq hamı
amma o deyil, o deyil… Bu, buffonado hər şeyi başa düşdü. – Doğru sözümdür,
oyunları Meyerxoldu və “Göy köynək”i başın xarab olub! Bu hakimiyyət hələ min
xatırladır. Brextin gücü nədədir: il sürəcək. Özü də həmişə legitim olacaq,
sən bunu istəsən də, istəməsən də.
Sıraya düzülüb qoyunlar, Yadında qalsın, hakimiyyəti devirmək
Guruldayır barabanlar… teatrın işi deyil. Teatrın işi hakimiyyəti
tərbiyə edə biləcək adamlar yetişdirməkdir.
“Sezuanlı xeyirxah” olduğumuz Lenin bizə bunu öyrədirdi! Teatra gözəlliyin
bataqlığa səs saldı, həyəcan siqnalı kimi diktaturası lazımdır, hər şeyin uçulub-
səsləndi. – O, süfrə arxasında əyləşənlərə dağılması yox. Meyerxold da bunu deyirdi,
göz gəzdirib, pıçıltıya keçdi. – Artıq bu biləsən. Sən onun adını çəkdin, ancaq
hakimiyyətə dözmək mümkün deyil. nə üzünü görmüsən, nə də yazdıqlarını
Vətəndaş estetlər, başa düşün, Rusiya oxumusan, – O, ərinə sarı çevrilib, hiddətlə
ağlını itirir! Bütün bunlar mentalitetimizə sözünə davam etdi, – Mən öz evimdə bu
uyğun deyil və haçansa məhv olub cür sərsəm çıxışlara yol verə bilmərəm.
gedəcək! Dostoyevskinin “Cinayət və İbarəli səslənsə də, deməliyəm, mən hə-
cəza”, Sergey Yeseninin “Puqaçov” mişə böyük amallara xidmət etmişəm.
əsərlərini səhnələşdirmək lazımdır. Sizə də bunu arzulayıram.
Hakimiyyətin təbiətini izah edən tamaşalar
qoyulmalıdır. Özü də, təkcə bolşevik Onun son sözlərindən sonra evdə bir
hakmiyyətinin yox, ümumiyyətlə, xalqı hay-küy qopdu ki, ağız deyəni qulaq
əzən qeyri-legitim, totalitar hakimiyyətlərin eşitmədi. Qonaqlar sanki qəfil yuxudan
təbiətini. ayılmışdı. Onları uzun müddət
sakitləşdirmək mümkün olmadı.
Hamı qorxudan səsini içinə çəkdi, bu
sükutu natiqin qulaqbatıran, coşqun Qonaqlar gedəndən sonra Lüsya süfrəni
mahnısı pozurdu: yığışdırıb, ərinin yanına uzandı. Әri başına
gələnləri danışdı, dedi ki, ona yuxarıdan
“Hakimiyyət yolda gəzişir… zəng vurub, “DTK uşaqları”ndan birini
Bir cəsəd uzanıb yolda! teatra götürməyi xahiş ediblər.
A-a! Bu, xalq imiş ki!”
Tamaşanın kitabla heç bir bağlılığı ol- kimi, gözəl Lüsya yerindən dik atılıb, gül 2016
mayacaq. Bu, pantomima da daxil olmaqla, ağzını açdı, nə açdı. Söyüşün biri bir
ən müxtəlif janrları özündə birləşdirəcək. qəpik. Qonaqlar qorxudan sanki otura- Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
Lenin və ya onun səsi, kölgə teatrı, sirk caqlara yapışmışdı. Lüsya çıxışının birinci
və buffonada… Mən səhnənin bütün hissəni bitirəndən sonra bir qədər
imkanlarından istifadə etmək fikrindəyəm. sakitləşdi.
Hamı alqışladı, əllər qədəhlərə uzandı. – Nə axmaq adammışsan, Koryaka!
Gözlənilmədən kiminsə yoğun səsi Nə danışdığının fərqindəsən? İstedadlı
başqalarının səsini batırdı. adamsan, amma ağzına gələni danışır-
san. Yəqin ki, partiya üzvüsən, ancaq…
– Avazınız yaxşı gəlir, – Dostoyevski yüz ildir dinlənilən evdə antisovet çıxışlar
yaradıcılığının tədqiqatçısı etiraz səsini edirsən. – Lüsya son sözləri lap yavaş-
ucaltdı. Ayaq üstə güclə dayanırdı, – dan, artikulyasiya ilə dedi, ancaq hamı
amma o deyil, o deyil… Bu, buffonado hər şeyi başa düşdü. – Doğru sözümdür,
oyunları Meyerxoldu və “Göy köynək”i başın xarab olub! Bu hakimiyyət hələ min
xatırladır. Brextin gücü nədədir: il sürəcək. Özü də həmişə legitim olacaq,
sən bunu istəsən də, istəməsən də.
Sıraya düzülüb qoyunlar, Yadında qalsın, hakimiyyəti devirmək
Guruldayır barabanlar… teatrın işi deyil. Teatrın işi hakimiyyəti
tərbiyə edə biləcək adamlar yetişdirməkdir.
“Sezuanlı xeyirxah” olduğumuz Lenin bizə bunu öyrədirdi! Teatra gözəlliyin
bataqlığa səs saldı, həyəcan siqnalı kimi diktaturası lazımdır, hər şeyin uçulub-
səsləndi. – O, süfrə arxasında əyləşənlərə dağılması yox. Meyerxold da bunu deyirdi,
göz gəzdirib, pıçıltıya keçdi. – Artıq bu biləsən. Sən onun adını çəkdin, ancaq
hakimiyyətə dözmək mümkün deyil. nə üzünü görmüsən, nə də yazdıqlarını
Vətəndaş estetlər, başa düşün, Rusiya oxumusan, – O, ərinə sarı çevrilib, hiddətlə
ağlını itirir! Bütün bunlar mentalitetimizə sözünə davam etdi, – Mən öz evimdə bu
uyğun deyil və haçansa məhv olub cür sərsəm çıxışlara yol verə bilmərəm.
gedəcək! Dostoyevskinin “Cinayət və İbarəli səslənsə də, deməliyəm, mən hə-
cəza”, Sergey Yeseninin “Puqaçov” mişə böyük amallara xidmət etmişəm.
əsərlərini səhnələşdirmək lazımdır. Sizə də bunu arzulayıram.
Hakimiyyətin təbiətini izah edən tamaşalar
qoyulmalıdır. Özü də, təkcə bolşevik Onun son sözlərindən sonra evdə bir
hakmiyyətinin yox, ümumiyyətlə, xalqı hay-küy qopdu ki, ağız deyəni qulaq
əzən qeyri-legitim, totalitar hakimiyyətlərin eşitmədi. Qonaqlar sanki qəfil yuxudan
təbiətini. ayılmışdı. Onları uzun müddət
sakitləşdirmək mümkün olmadı.
Hamı qorxudan səsini içinə çəkdi, bu
sükutu natiqin qulaqbatıran, coşqun Qonaqlar gedəndən sonra Lüsya süfrəni
mahnısı pozurdu: yığışdırıb, ərinin yanına uzandı. Әri başına
gələnləri danışdı, dedi ki, ona yuxarıdan
“Hakimiyyət yolda gəzişir… zəng vurub, “DTK uşaqları”ndan birini
Bir cəsəd uzanıb yolda! teatra götürməyi xahiş ediblər.
A-a! Bu, xalq imiş ki!”
