Page 176 - "Xəzər"
P. 176
rindən birindəki qoca cənaba oxşamağa – Yaxşı, qoy mənə zəng eləsin, vaxtı
başladım. O, şahlıqdan əl çəkmişdi, mənsə dəqiqləşdirək.
teatrdan getmişəm. Elə bu vaxt xəstəxananın baş həkimi
– Kral Lirlə səni müqayisə etmək olmaz, öz əməkdaşlarının müşayiəti ilə palataya
ata – böyük fərqlər var. O, dəli olmuşdu, daxil oldu.
amma sən şeir yazırsan. – Oldu, Nikita, baş həkim gəlib, sonra
– Nikita, mən yaşda olan adam üçün zəngləşərik.
bunlar eyni şeylərdir. Yaxşı, qoy sənə bir Komissiya üzvlərinin ardınca tibb işçiləri
neçə sətir oxuyum. Arvad deyir ki, nə də gəldi. Onlar üstünə televizor qoyulmuş
yazsam da, mənasız lirizm alınır. Qulaq tumba, kompüter, çiçək vazaları və iki
as: zənbildə mer-meyvə gətirdilər. Kumirin
arvadı Katerina hamıdan sonda gəldi.
Gecə, işıqlar sayrışır, yüngül qar dənələri, Baş həkim üzünü Katerinaya tutub gülə-
Qovaq tükcükləri kimi uçuşur Moskvanın üzərində. gülə dedi:
Ürəyim rahatca vurur, qəlbim isinir,
176 Qovaqlar gözə dəyməsə də. – Təbrik edirəm, Yuri Petroviç,
2016 Ruhum, ürəyim çox rahatdır, çox, arvadınızın sayəsində otağınız çox rahat
Baxmayaraq ki, deyəsən, görünür. Mənə zəng etmişdilər, mən də
Doğmaları, dostları, göstərişlərə əməl etdim. Çin filosofu Vey
Nə də o qovaqları Çjen demişkən: “Adil rəhbəri Qütb ul-
Bir daha görməyəcəyəm! duzuna bənzətmək olar – o, öz yerində
Görəsən, harada dəfn eləyəcəklər, dayanır, başqaları (ulduzlar) isə hörmətlə
Mənim nəşimi. onun ətrafında dövrə vurur”.
Mən göylərdəyəm artıq, göylərdə. Həkim Katerinaya baxa-baxa əl
çalmağa başladı, tezliklə başqaları da
– Bu şeiri harada yazmısan, ata? ona qoşulub, alqışladılar.
Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım – Bic adamsan ha, Nikita, yaradıcılığıma
qiymət vermək əvəzinə, harada yazdığımı
soruşursan. Şokolad qutusunun üzərində Kadrlar hər şeyi
yazmışam. Hətta şeirlər də şokolad qoxu- həll edir
yur.
– Yox, ata, mən başqa şey barədə
danışıram. Şeirləri Lübimov yazıb, elə bu “Moskviç” qovaq tükcükləri və maşın-
kifayətdir ki, onlara ciddi yanaşılsın. Ata, larla dolu Moskva küçəsiylə irəliləyirdi.
sənin barəndə ağızlarına gələni yazırlar. Topa-topa ağ tükcüklər maşının ön şü-
Yaxşı bir jurnalist dostum var, bəlkə, ona şəsinə qonurdu. Sürücü tələsirdi.
öz fikirlərini diqtə eləyəsən? Bu mənasız Maşın Vaxtanqov döngəsinə çatıb,
böhtanlara cavab vermək lazımdır… Şukin adına teatr məktəbinin yanında
– Pis fikir deyil… O hansı jurnalistdir? dayandı. Bu gün Şukin məktəbinin dör-
– Dostumdur. Volodya Yelagindən düncü kurs tələbələrinin hazırladığı
danışıram. tamaşalar nümayiş etdirilməliydi.
– Soyadı tanış gəlir. Son kursun bədii rəhbəri Borisov onun
– Yox, bunun o Yelaginə dəxli yoxdur. köhnə dostuydu. Tamaşalara rejissorlar
başladım. O, şahlıqdan əl çəkmişdi, mənsə dəqiqləşdirək.
teatrdan getmişəm. Elə bu vaxt xəstəxananın baş həkimi
– Kral Lirlə səni müqayisə etmək olmaz, öz əməkdaşlarının müşayiəti ilə palataya
ata – böyük fərqlər var. O, dəli olmuşdu, daxil oldu.
amma sən şeir yazırsan. – Oldu, Nikita, baş həkim gəlib, sonra
– Nikita, mən yaşda olan adam üçün zəngləşərik.
bunlar eyni şeylərdir. Yaxşı, qoy sənə bir Komissiya üzvlərinin ardınca tibb işçiləri
neçə sətir oxuyum. Arvad deyir ki, nə də gəldi. Onlar üstünə televizor qoyulmuş
yazsam da, mənasız lirizm alınır. Qulaq tumba, kompüter, çiçək vazaları və iki
as: zənbildə mer-meyvə gətirdilər. Kumirin
arvadı Katerina hamıdan sonda gəldi.
Gecə, işıqlar sayrışır, yüngül qar dənələri, Baş həkim üzünü Katerinaya tutub gülə-
Qovaq tükcükləri kimi uçuşur Moskvanın üzərində. gülə dedi:
Ürəyim rahatca vurur, qəlbim isinir,
176 Qovaqlar gözə dəyməsə də. – Təbrik edirəm, Yuri Petroviç,
2016 Ruhum, ürəyim çox rahatdır, çox, arvadınızın sayəsində otağınız çox rahat
Baxmayaraq ki, deyəsən, görünür. Mənə zəng etmişdilər, mən də
Doğmaları, dostları, göstərişlərə əməl etdim. Çin filosofu Vey
Nə də o qovaqları Çjen demişkən: “Adil rəhbəri Qütb ul-
Bir daha görməyəcəyəm! duzuna bənzətmək olar – o, öz yerində
Görəsən, harada dəfn eləyəcəklər, dayanır, başqaları (ulduzlar) isə hörmətlə
Mənim nəşimi. onun ətrafında dövrə vurur”.
Mən göylərdəyəm artıq, göylərdə. Həkim Katerinaya baxa-baxa əl
çalmağa başladı, tezliklə başqaları da
– Bu şeiri harada yazmısan, ata? ona qoşulub, alqışladılar.
Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım – Bic adamsan ha, Nikita, yaradıcılığıma
qiymət vermək əvəzinə, harada yazdığımı
soruşursan. Şokolad qutusunun üzərində Kadrlar hər şeyi
yazmışam. Hətta şeirlər də şokolad qoxu- həll edir
yur.
– Yox, ata, mən başqa şey barədə
danışıram. Şeirləri Lübimov yazıb, elə bu “Moskviç” qovaq tükcükləri və maşın-
kifayətdir ki, onlara ciddi yanaşılsın. Ata, larla dolu Moskva küçəsiylə irəliləyirdi.
sənin barəndə ağızlarına gələni yazırlar. Topa-topa ağ tükcüklər maşının ön şü-
Yaxşı bir jurnalist dostum var, bəlkə, ona şəsinə qonurdu. Sürücü tələsirdi.
öz fikirlərini diqtə eləyəsən? Bu mənasız Maşın Vaxtanqov döngəsinə çatıb,
böhtanlara cavab vermək lazımdır… Şukin adına teatr məktəbinin yanında
– Pis fikir deyil… O hansı jurnalistdir? dayandı. Bu gün Şukin məktəbinin dör-
– Dostumdur. Volodya Yelagindən düncü kurs tələbələrinin hazırladığı
danışıram. tamaşalar nümayiş etdirilməliydi.
– Soyadı tanış gəlir. Son kursun bədii rəhbəri Borisov onun
– Yox, bunun o Yelaginə dəxli yoxdur. köhnə dostuydu. Tamaşalara rejissorlar
