Page 175 - "Xəzər"
P. 175
ERİ İVANOV-TAQANSKİ Orijinaldan tərcümə: Etimad Başkeçid
ZӘFӘR VӘ İLĞIM
(əvvəli ötən sayda)
Məşum konflikt
O, verdiyi sözə əməl etdi. Bəzilərinin deyirlər ki, mən nadir nüsxəyəm. Deyirəm: 175
şər-böhtanı, nifrəti ilə üzləşməli olsa da, bu nüsxə komisyon dükanında atılıb- 2016
bundan sonra heç vaxt heç kəsin qarşı- qalmış əşya kimidir, hamı baxır, təəccüb-
sında alçalmadı. Zərbə gözləmədiyi lənir, amma heç kəs almır. Deyirlər: ürəyim Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
tərəfdən gəldi. Öz həmkarlarının ona qarşı öküz ürəyidir, mən yenidən teatra qayıt-
həqarətli davranışını gözləmirdi. Әlli il idi malıyam. Mənə bir dəstə qəzet gətiriblər.
ki, teatrda can qoymuş, hörmət qazanmış, Yazırlar ki, mən aləmi bir-birinə qatmışam,
ağır sınaqlardan keçmişdi. Hörmətə və nəticədə mütləq Taqankaya qayıdacağam.
sevgiyə layiq olduğunu düşünürdü. Ancaq, Heyif, oradakı həbsxananı söküblər –
deyəsən, haradasa böyük bir səhvə yol oraya, bəlkə də, qayıdardım, amma teatra
vermişdi. Bu illər ərzində qurub-yaratdığı yox.
hər şey öz şagirdlərinin əliylə, onların
tamahı, təkəbbürü və nadanlığı ucbatından – Deyirdin ki, şeir yazırsan.
məhv edilmişdi. – Yazıram, amma, deyəsən, ürəyimcə
alınmır…
O, qəzeti götürüb, yarımçıq qoyduğu – Bir-iki sətir oxuya bilərsən?
səhifəni oxumağa başladı: “Çexiyada – Sən bəyəm Tanrının kölgəsisən? İki
Taqanka Teatrının truppası və baş rejis- sətirdən hər şeyi başa düşəcəksən?
soru arasında münaqişə”. Aktyorların onun – Yaxşı şeir istənilən həkimdən yaxşı
üzünə necə ağ olduğunu xatırladı. Onlar müalicə edir. Sənə bir resept verim, qulaq
bar-bar bağırır, onu artistlərin pulunu, as:
azadlığını və gələcəyini oğurlamaqda itti-
ham edirdilər. Məşum güclərin zülmü altında.
Hələ də, hələ də arzulayırıq…
Mobil telefon zəng çaldı. Böyük oğlu Bütün ruhumuzla, qəlbimizlə biz
Nikitaydı. Vətənin səsinə səs verməliyik.
– Salam, ata! Özünü necə hiss edirsən? – Sağ ol, oğlum. Ömrüm boyu məşum
– Salam, Nikita. Özümü necə hiss güclərin zülmü altında mənəvi çağırışları
edirəm? Buna birmənalı cavab vermək dinləmişəm. Nəticədə Şekspirin pyeslə-
olmaz.
– Aydındır. Bəs həkimlər nə deyir?
– Nikita, həkimlər də artistlərə bənzəyir,
onlar da öz arzularını gerçəklik kimi qələmə
verirlər. Onlara deyirəm: yüzyaşlı insan
özünü necə hiss edə bilər axı? Cavabında
ZӘFӘR VӘ İLĞIM
(əvvəli ötən sayda)
Məşum konflikt
O, verdiyi sözə əməl etdi. Bəzilərinin deyirlər ki, mən nadir nüsxəyəm. Deyirəm: 175
şər-böhtanı, nifrəti ilə üzləşməli olsa da, bu nüsxə komisyon dükanında atılıb- 2016
bundan sonra heç vaxt heç kəsin qarşı- qalmış əşya kimidir, hamı baxır, təəccüb-
sında alçalmadı. Zərbə gözləmədiyi lənir, amma heç kəs almır. Deyirlər: ürəyim Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
tərəfdən gəldi. Öz həmkarlarının ona qarşı öküz ürəyidir, mən yenidən teatra qayıt-
həqarətli davranışını gözləmirdi. Әlli il idi malıyam. Mənə bir dəstə qəzet gətiriblər.
ki, teatrda can qoymuş, hörmət qazanmış, Yazırlar ki, mən aləmi bir-birinə qatmışam,
ağır sınaqlardan keçmişdi. Hörmətə və nəticədə mütləq Taqankaya qayıdacağam.
sevgiyə layiq olduğunu düşünürdü. Ancaq, Heyif, oradakı həbsxananı söküblər –
deyəsən, haradasa böyük bir səhvə yol oraya, bəlkə də, qayıdardım, amma teatra
vermişdi. Bu illər ərzində qurub-yaratdığı yox.
hər şey öz şagirdlərinin əliylə, onların
tamahı, təkəbbürü və nadanlığı ucbatından – Deyirdin ki, şeir yazırsan.
məhv edilmişdi. – Yazıram, amma, deyəsən, ürəyimcə
alınmır…
O, qəzeti götürüb, yarımçıq qoyduğu – Bir-iki sətir oxuya bilərsən?
səhifəni oxumağa başladı: “Çexiyada – Sən bəyəm Tanrının kölgəsisən? İki
Taqanka Teatrının truppası və baş rejis- sətirdən hər şeyi başa düşəcəksən?
soru arasında münaqişə”. Aktyorların onun – Yaxşı şeir istənilən həkimdən yaxşı
üzünə necə ağ olduğunu xatırladı. Onlar müalicə edir. Sənə bir resept verim, qulaq
bar-bar bağırır, onu artistlərin pulunu, as:
azadlığını və gələcəyini oğurlamaqda itti-
ham edirdilər. Məşum güclərin zülmü altında.
Hələ də, hələ də arzulayırıq…
Mobil telefon zəng çaldı. Böyük oğlu Bütün ruhumuzla, qəlbimizlə biz
Nikitaydı. Vətənin səsinə səs verməliyik.
– Salam, ata! Özünü necə hiss edirsən? – Sağ ol, oğlum. Ömrüm boyu məşum
– Salam, Nikita. Özümü necə hiss güclərin zülmü altında mənəvi çağırışları
edirəm? Buna birmənalı cavab vermək dinləmişəm. Nəticədə Şekspirin pyeslə-
olmaz.
– Aydındır. Bəs həkimlər nə deyir?
– Nikita, həkimlər də artistlərə bənzəyir,
onlar da öz arzularını gerçəklik kimi qələmə
verirlər. Onlara deyirəm: yüzyaşlı insan
özünü necə hiss edə bilər axı? Cavabında
