Page 569 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Sÿlim Babullaoülu

Nәnәm dә burdadır, babamın yanında, iki ildir ki.
Burda? Yәni, harda?
Babamı ağlamaq üçün gecdir, dostlar demiş, qocayam.
Dәfndәki qıvrımsaç oğlanı xatırlayıram:
hamını bir yerdә görmәkdәn xoşlanardı,
vә şәkillәri heyrәtlә seyr edәrdi başdaşlarında.
Ölümü eyninә almazdı, anlamazdı çünki;
İndi dә anlamır, eyninә alsa da hәr gün.
Gözlәrim dolub.
“Qayıdaq, uşaqlara soyuq olacaq” –
deyә dillәnir Hәmidә.
Qışa yaraşmayan isti var әslindә.
Sinәdaşına qonmuş kәpәnәyi tutmaq üçün 569
özündәn böyük qardaşını sәslәyәn qızımın
şaqraq sәsi yayılır әtrafa,
biz ölüm vә başdaşlarının mühasirәsindәykәn.

Külәk

Mәftildәki ayaqaltı yellәnir.
Üzüm yarpağı qızılgülә tәzim edir.
Söyüd saçlarını qırışdırır.
Almagülü qarışqaya vida edir.
Qumluqdakı bir parça çәmәn “yox!” deyir kәpәnәklәrә.
Birәlәr başına kül sovurur küllükdә.
Çobanyastığı çapar salır dörd tәrәfә.
Bir çöp diyirlәnir bir kötük üstdә.
Sәsi qatardan tez çatır stansiyaya.
Relslәrin arasında vurnuxur
qıc olmuş sevgi mәktubu –
әslindә külәk әsir vә sәn
daha yalan danışmaq istәmәdәn susursan...