Page 111 - 2017-4
P. 111
azərbaycan dilinə uyğunlaşdırdı:
əHMəD OĞuZ
MaSa Da MaSayMIŞ Ha… Hər kəsin bir az qovulduğu yerə… 111
Böyüdükcə yaşlanırsa uşaqlıq 2017
Adam yaşama sevinci içində Camal necoldu?
Masaya açarlarını qoydu
Mis güldana çiçəkləri qoydu Bildiyimiz tək şey tənhalıq
Südünü, yumurtasını qoydu O belə indi necoldu?
Pəncərədən gələn işığı qoydu Hey, indi necoldular? Gəmiylə
Velosiped səsini, cəhrə səsini xatirəsiz dünyasında xatirələrlə boğuldu
Çörəyin, havanın yumşaqlığını qoydu
Adam masaya Qaldısa bir o qaldı –
ağlından gəlib-keçənləri qoydu İçimizdə bir vəhşəti oyandırma qorxusu.
Neyləmək istəyirdi həyatda
Bax həmin onu qoydu İlxI edip Cansever. Şeirlər
Kimi sevirdi, kimi sevmirdi
Adam masaya onları da qoydu Mən burada bir sıxıntıyam,
Üç dəfə üç – doqquz edərdi atımdan enirəm
Adam qoydu masaya doqquzu Mənim atım – hər zaman…
Pəncərə yanındaydı – göy üzü yanında Kim bilir kimə səslənirəm, səssizlik
Uzandı masaya sonsuzu qoydu Yosunlar, daşlar, o məzar kitabələrindən
Bir pivə içmək istəyirdi neçə gündü Yaz gəlmiş, zəqqumlar açmış, əlimi belə
Masaya pivənin tökülüşünü qoydu vurmadım
Yuxusunu qoydu, oyanıqlığını qoydu Vursam belə, nə çıxar, amma vurmadım
Toxluğunu, aclığını qoydu. Ölü bir şey qalır dünyadan,
yarpaqlardan
Masa da masaymış ha... Mən burda bir sıxıntıyam,
Vecinə almadı bu qədər yükü atımdan enirəm
Bir o yana, bir bu yana yelləndi, durdu Mənim atım – hər zaman.
Adam da elə hey nəsə qoyurdu hələ...
O Belə
Mənim sözümə görə
Gözün bildiyini əl bilməz
Əlin bildiyini ağız bilməz
Sözümə görə utanıram
Ürəyim utanmaq bilməz.
Hey! İndi necoldular? Seniha
öz təzadlı həyatına qovuldu –
əHMəD OĞuZ
MaSa Da MaSayMIŞ Ha… Hər kəsin bir az qovulduğu yerə… 111
Böyüdükcə yaşlanırsa uşaqlıq 2017
Adam yaşama sevinci içində Camal necoldu?
Masaya açarlarını qoydu
Mis güldana çiçəkləri qoydu Bildiyimiz tək şey tənhalıq
Südünü, yumurtasını qoydu O belə indi necoldu?
Pəncərədən gələn işığı qoydu Hey, indi necoldular? Gəmiylə
Velosiped səsini, cəhrə səsini xatirəsiz dünyasında xatirələrlə boğuldu
Çörəyin, havanın yumşaqlığını qoydu
Adam masaya Qaldısa bir o qaldı –
ağlından gəlib-keçənləri qoydu İçimizdə bir vəhşəti oyandırma qorxusu.
Neyləmək istəyirdi həyatda
Bax həmin onu qoydu İlxI edip Cansever. Şeirlər
Kimi sevirdi, kimi sevmirdi
Adam masaya onları da qoydu Mən burada bir sıxıntıyam,
Üç dəfə üç – doqquz edərdi atımdan enirəm
Adam qoydu masaya doqquzu Mənim atım – hər zaman…
Pəncərə yanındaydı – göy üzü yanında Kim bilir kimə səslənirəm, səssizlik
Uzandı masaya sonsuzu qoydu Yosunlar, daşlar, o məzar kitabələrindən
Bir pivə içmək istəyirdi neçə gündü Yaz gəlmiş, zəqqumlar açmış, əlimi belə
Masaya pivənin tökülüşünü qoydu vurmadım
Yuxusunu qoydu, oyanıqlığını qoydu Vursam belə, nə çıxar, amma vurmadım
Toxluğunu, aclığını qoydu. Ölü bir şey qalır dünyadan,
yarpaqlardan
Masa da masaymış ha... Mən burda bir sıxıntıyam,
Vecinə almadı bu qədər yükü atımdan enirəm
Bir o yana, bir bu yana yelləndi, durdu Mənim atım – hər zaman.
Adam da elə hey nəsə qoyurdu hələ...
O Belə
Mənim sözümə görə
Gözün bildiyini əl bilməz
Əlin bildiyini ağız bilməz
Sözümə görə utanıram
Ürəyim utanmaq bilməz.
Hey! İndi necoldular? Seniha
öz təzadlı həyatına qovuldu –
