Page 192 - "Xəzər"
P. 192
Nuru: Ayıb deyil, qağa? bəy. Hamısı yalandı. Ağ yalandı. Çamırı
Təməl: Әliyə güllə batar? Әli yox, manyak Cəfər vurdu.
Arıq polis: Niyə axı? Nuru (Lağ edərək): Әşşi, yox (Arıq
Hidayət: Caduludu axı. polisə).Yalandı, qağa, bunlar Kəşanlının
Arıq polis: Cadu nədu? şan-şöhrətinin paxıllığını çəkir.
Nuru: Әməlli-başlı cadu da. Anası Təməl: Axmaq! Adı tarixə düşüb onun.
Qurşunçu Həsibə bacı dindar arvad idi. Dastanı da var.
Məhəllədəkilərə cadu yazardı, çıldaq Düdük: Siz elə hesab eləyin.
eləyərdi; Әli doğulanda da oxuyub üfləyib. Gonbul polis: Әli vurmasa, doqquz il
O vaxt, bu vaxtdı Әliyə güllə dəymir, bıçaq alardı?
da batmır... Nuru (Yerindən qalxaraq Düdüyü
(Nəşəylə siqarı qarışdıran Düdük başını itələyir. Gonbul Polis davadan çox
qaldırır, onlara tərəf baxır). ayaqqabısının boyanmağının yarımçıq
Gonbul polis: Söhbətdir də. qalmasına qəzəblənir): Rədd ol burdan,
Arıq Polis: Dayan e, maraqlı gəldi. heyvan. Başın xarabdı deyəsən.
Çamır Ehsan tətiyi basır, üç dəfə atəş Düdük: Nə istəyirsən e?
açır, bəs sonra? Nuru: Bu saat salacam ayağımın
192 Niyazi: Әli çevrilir. altına.
2015 Nuru: “Daha məndə günah yoxdur, Düdük: Yavaş görüm. Kimi salırsan
qardaş” – deyir.
ayağının altına?
Təməl: Balaca Bursa bıçağını
Nuru: Səni xəşil eləyərəm, sözün var?
götürdüyü kimi...
Düdük (Ayağını çəkərək): Gəl görüm
Niyazi: Elə ordaca da soxub.
hələ bir, bu dəqiqə bıçağı soxaram.
Arıq polis ( Heyran-heyran): Halaldı.
Haldun Tanər. Kəşanlı Әli dastanı (Gonbul polisin tərs- tərs baxdığını görərək Gonbul polis (Düdüyün biləyini burur,
tez özünü yığışdırır). Şeydi, yəni deyəcək- bıçaq yerə düşür): Neynəyəcəksən? Soxa
dim ki, “kişi adam imiş”. bildin?
Nuru: Nə deyirsən, ay qağa? Qandal Düdük: Heç, qağa, aaaaa alma
vurulan gün gərək görəydiz, bəy. Ay Allah, soyacaqdım.
yadındadı, Şərif bacı?
Nuru: Mən qoymaram Әliyə kimsə
Şərif (Bayaqdan təmizlik edir. Eşitmir): söz desin.
Unitaz bunların hansı gününə yaraşır axı?
Yenə də heyvanın biri ayaqqabıları ilə Gonbul polis (Nurunu itələyir. Düdüyü
taxtanın üstünə dırmaşıb. də çiyinindən tutaraq bayıra çıxarmaq
istəyir): Haydı get, sən də işinlə məşğul
Nuru: Necə dəhşətli gün idi o gün. ol. Düdük (Gedərkən): Çamırın adamları
Pəncərələrdən baxan qız-gəlin ağlaşırdı.
Niyazi: Әlində qandal. İki tərəfdə polis... and içiblər. Әlini elə buraxıldığı gün
Təməl: Elə gedirdi ki, elə bil, bu dəqiqə qorapalana döndərəcəklər.
yer-göy silkələnəcək. Təməl: Kim eləyir? Kimi eləyir? Әliyə
Nuru: Eh, yaraşıqlı, igid Әli... bütün Sinəkli qalxan olar. Heç kim tükünə
Təməl: Yazıq anası bu günlərini görə də toxuna bilməz. Nə danışırsan sən?
bilmədi. Dərviş (Narahat halda içəri girir): Siz
Düdük (Olduğu yerdən yana tərəf burda yatın, məhbuslar buraxılıb, ay
çevrilib Arıq polisə): Boş söhbətdi bunlar, camaat. Әli ağanı həbsxanadan gətirirlər.
Təməl: Әliyə güllə batar? Әli yox, manyak Cəfər vurdu.
Arıq polis: Niyə axı? Nuru (Lağ edərək): Әşşi, yox (Arıq
Hidayət: Caduludu axı. polisə).Yalandı, qağa, bunlar Kəşanlının
Arıq polis: Cadu nədu? şan-şöhrətinin paxıllığını çəkir.
Nuru: Әməlli-başlı cadu da. Anası Təməl: Axmaq! Adı tarixə düşüb onun.
Qurşunçu Həsibə bacı dindar arvad idi. Dastanı da var.
Məhəllədəkilərə cadu yazardı, çıldaq Düdük: Siz elə hesab eləyin.
eləyərdi; Әli doğulanda da oxuyub üfləyib. Gonbul polis: Әli vurmasa, doqquz il
O vaxt, bu vaxtdı Әliyə güllə dəymir, bıçaq alardı?
da batmır... Nuru (Yerindən qalxaraq Düdüyü
(Nəşəylə siqarı qarışdıran Düdük başını itələyir. Gonbul Polis davadan çox
qaldırır, onlara tərəf baxır). ayaqqabısının boyanmağının yarımçıq
Gonbul polis: Söhbətdir də. qalmasına qəzəblənir): Rədd ol burdan,
Arıq Polis: Dayan e, maraqlı gəldi. heyvan. Başın xarabdı deyəsən.
Çamır Ehsan tətiyi basır, üç dəfə atəş Düdük: Nə istəyirsən e?
açır, bəs sonra? Nuru: Bu saat salacam ayağımın
192 Niyazi: Әli çevrilir. altına.
2015 Nuru: “Daha məndə günah yoxdur, Düdük: Yavaş görüm. Kimi salırsan
qardaş” – deyir.
ayağının altına?
Təməl: Balaca Bursa bıçağını
Nuru: Səni xəşil eləyərəm, sözün var?
götürdüyü kimi...
Düdük (Ayağını çəkərək): Gəl görüm
Niyazi: Elə ordaca da soxub.
hələ bir, bu dəqiqə bıçağı soxaram.
Arıq polis ( Heyran-heyran): Halaldı.
Haldun Tanər. Kəşanlı Әli dastanı (Gonbul polisin tərs- tərs baxdığını görərək Gonbul polis (Düdüyün biləyini burur,
tez özünü yığışdırır). Şeydi, yəni deyəcək- bıçaq yerə düşür): Neynəyəcəksən? Soxa
dim ki, “kişi adam imiş”. bildin?
Nuru: Nə deyirsən, ay qağa? Qandal Düdük: Heç, qağa, aaaaa alma
vurulan gün gərək görəydiz, bəy. Ay Allah, soyacaqdım.
yadındadı, Şərif bacı?
Nuru: Mən qoymaram Әliyə kimsə
Şərif (Bayaqdan təmizlik edir. Eşitmir): söz desin.
Unitaz bunların hansı gününə yaraşır axı?
Yenə də heyvanın biri ayaqqabıları ilə Gonbul polis (Nurunu itələyir. Düdüyü
taxtanın üstünə dırmaşıb. də çiyinindən tutaraq bayıra çıxarmaq
istəyir): Haydı get, sən də işinlə məşğul
Nuru: Necə dəhşətli gün idi o gün. ol. Düdük (Gedərkən): Çamırın adamları
Pəncərələrdən baxan qız-gəlin ağlaşırdı.
Niyazi: Әlində qandal. İki tərəfdə polis... and içiblər. Әlini elə buraxıldığı gün
Təməl: Elə gedirdi ki, elə bil, bu dəqiqə qorapalana döndərəcəklər.
yer-göy silkələnəcək. Təməl: Kim eləyir? Kimi eləyir? Әliyə
Nuru: Eh, yaraşıqlı, igid Әli... bütün Sinəkli qalxan olar. Heç kim tükünə
Təməl: Yazıq anası bu günlərini görə də toxuna bilməz. Nə danışırsan sən?
bilmədi. Dərviş (Narahat halda içəri girir): Siz
Düdük (Olduğu yerdən yana tərəf burda yatın, məhbuslar buraxılıb, ay
çevrilib Arıq polisə): Boş söhbətdi bunlar, camaat. Әli ağanı həbsxanadan gətirirlər.
